آویشن؛

امروز از اون روزاست که احساس میکنم همه چی تقصیر منه. حتا اینکه مجبورم باز هم سه ساعت بشینم پای فیلم‌های خانوم ن و صداشو در حالی که همه کلمات رو کشدار و هر جمله‌‌‌ای رو سه الی چهار مرتبه به شیوه‌های مختلف بیان میکنه، تحمل کنم، با عجز هر سه دقیقه سرم رو بگیرم رو به سقف ناله کنم که "یکم بجنب خبببب ذهن من بیشتر از دو صدم ثانیه نمیتونه روی کلمه‌‌‌ای تمرکز کنه زودتر اون کلمه‌های لعنتی رو بچسبون بهم دیگههه" و در حالی که دارم وارد ساعت چهارم میشم ببینم فقط چهار صفحه پیشروی داشتیم.